Dihydralazyna

Dihydralazyna
Nazewnictwo
Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
(4-hydrazynyloftalazyn-1-ylo)hydrazyna
Inne nazwy i oznaczenia
farm.

dihydralazini sulfas hydricus

inne

(ftalazyno-1,4(2H,3H)-diilideno)dihydrazyna

Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C8H10N6

Masa molowa

190,21 g/mol

Wygląd

pomarańczowe igły po krystalizacji z wody[1]

Identyfikacja
Numer CAS

484-23-1

PubChem

10230

DrugBank

DB12945

SMILES
C1=CC=C2C(=C1)C(=NN=C2NN)NN
InChI
InChI=1S/C8H10N6/c9-11-7-5-3-1-2-4-6(5)8(12-10)14-13-7/h1-4H,9-10H2,(H,11,13)(H,12,14)
InChIKey
VQKLRVZQQYVIJW-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Temperatura rozkładu

ok. 180 °C[1]
233 °C (siarczan)[1]

Niebezpieczeństwa
Globalnie zharmonizowany system
klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji
według kryteriów GHS są niedostępne.
Numer RTECS

TH8849900

Dawka śmiertelna

LD50 106 mg/kg (mysz, dootrzewnowo)[2]

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

C02DB01, C02LG01, C02LG51

Stosowanie w ciąży

kategoria C

Farmakokinetyka
Okres półtrwania

4–5 h

Metabolizm

wątrobowy

Wydalanie

z moczem

Multimedia w Wikimedia Commons

Dihydralazyna (łac. dihydralazinum) – organiczny związek chemiczny, lek hipotensyjny, pochodna hydrazynoftalazyny. Obniża przede wszystkim ciśnienie rozkurczowe rozszerzając bezpośrednio tętniczki obwodowe, rozszerza naczynia krwionośne[3], zwiększa przepływ krwi oraz zmniejsza obciążenie następcze[4].

Farmakokinetyka

Maksymalne działanie leku następuje po ok. 30 minutach, maksymalne stężenie w osoczu krwi osiąga po 1–1,5 godziny. Biologiczny okres półtrwania wynosi 4–5 godzin. Metabolizm dihydralazyny przebiega w wątrobie. Wydalanie następuje przez nerki[4].

Wskazania

Przeciwwskazania

Przeciwwskazania do stosowania dihydralazyny[3][4]:

Działania niepożądane

Działania niepożądane obejmują[3][4]:

Interakcje

Osłabia działanie leków z grupy sympatykomimetyków. Wzmacnia działanie m.in. leków hipotensyjnych, nasennych, uspokajających[3].

Preparaty

  • Dihydralazinum – tabletki

Dawkowanie

Dawkę oraz częstotliwość przyjmowania leku ustala lekarz. Dorośli zwykle 25–75 mg na dobę w 2–3 dawkach, nie więcej niż 125 mg na dobę[4].

Uwagi

Lek może upośledzać sprawność psychofizyczną, dlatego nie należy prowadzić pojazdów oraz obsługiwać urządzeń mechanicznych w trakcie jego przyjmowania. Przeciwwskazane jest stosowanie dihydralazyny w ciąży oraz w okresie karmienia piersią[4].

Przypisy

  1. a b c Dihydralazine, [w:] Merck Index. An Encyclopedia of Chemicals, Drugs, and Biologicals, wyd. 14, Whitehouse Station, New Jersey: Merck & Company, 2006, ISBN 978-0-911910-00-1, OCLC 938242785  (ang.).
  2. Dihydralazine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2016-01-04]  (ang.).
  3. a b c d e Frank Flake: Leki w medycynie ratunkowej i intensywnej terapii. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban i Partner, 2005. ISBN 83-89581-22-1.
  4. a b c d e f Indeks leków Medycyny Praktycznej 2005. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna. ISBN 83-7430-006-X.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
C02: Leki stosowane w chorobie nadciśnieniowej
C02A – Leki adrenolityczne działające ośrodkowo
C02AA – Alkaloidy Rauvolfia serpentina
  • rescynamina
  • rezerpina
  • dezerpidyna
  • metozerpidyna
  • bietazerpina
C02AB – Metyldopa
C02AC – Agonisty receptora imidazolowego
C02B – Leki antyadrenergiczne, blokujące zwoje nerwowe
C02BA – Pochodne siarkowe
C02BB – Aminy drugo- i czwartorzędowe
C02C – Leki adrenolityczne działające obwodowo
C02CA – Leki blokujące receptory α-adrenergiczne
C02CB – Pochodne guanidyny
  • betanidyna
  • guanetedyna
  • guanoksan
  • debryzochina
  • guanoklor
  • guanazodyna
  • guanoksabenz
C02D – Leki działające na mięśnie gładkie naczyń
C02DA – Pochodne tiazydowe
C02DB – Pochodne hydrazynoftalazyny
C02DC – Pochodne pirymidyny
C02DD – Pochodne nitroprusydku
C02DG – Pochodne guanidyny
  • pinacydyl
C02K – Inne leki hipotensyjne
C02KA – Alkaloidy (z wyłączeniem
alkaloidów Rauvolfia serpentina)
C02KB – Inhibitory hydroksylazy tyrozynowej
  • metyrozyna
C02KC – Inhibitory MAO
  • pargilina
C02KD – Antagonisty seryny
  • ketanseryna
C02KN – Inne leki hipotensyjne
  • aprocitentan
C02KX – Leki stosowane
w nadciśnieniu płucnym
C02L – Leki hipotensyjne w połączeniu
z lekami moczopędnymi
C02LA – Alkaloidy Rauvolfia serpentina
w połączeniach z lekami moczopędnymi
  • rezerpina
  • rescynamina
  • dezerpidyna
  • metozerpidyna
  • bietazerpina
  • korzeń Rauvolfia serpentina
  • syrosynkopina
C02LB – Metyldopa w połączeniach
z lekami moczopędnymi
C02LC – Agonisty receptora imidazolinowego
w połączeniach z lekami moczopędnymi
C02LE – Leki blokujące receptor α-adrenergiczny
w połączeniach z lekami moczopędnymi
  • prazosyna
C02LF – Pochodne guanidyny w połączeniach
z lekami moczopędnymi
C02LG – Pochodne hydrazynoftalazyny
w połączeniach z lekami moczopędnymi
C02LK – Alkaloidy (z wyłączeniem alkaloidów Rauvolfia serpentina)
w połączeniach z lekami moczopędnymi
C02LL – Inhibitory MAO w połączeniach
z lekami moczopędnymi
  • pargilina
C02LX – Inne leki hipotensyjne w połączeniach
z lekami moczopędnymi
  • pinacydyl