Wektor Poyntinga
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/81/%D0%92%D0%B5%D0%BA%D1%82%D0%BE%D1%80_%D0%9F%D0%BE%D0%B9%D0%BD%D1%82%D0%B8%D0%BD%D0%B3%D0%B0.svg/220px-%D0%92%D0%B5%D0%BA%D1%82%D0%BE%D1%80_%D0%9F%D0%BE%D0%B9%D0%BD%D1%82%D0%B8%D0%BD%D0%B3%D0%B0.svg.png)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/82/Poynting_vectors_of_DC_circuit.svg/550px-Poynting_vectors_of_DC_circuit.svg.png)
Wektor Poyntinga – wektor określający powierzchniową gęstość strumienia mocy przenoszonej przez pole elektromagnetyczne[1].
Nazwany na cześć odkrywcy Johna Henry’ego Poyntinga (1852–1914).
Wektor jest określony jako iloczyn wektorowy wektorów natężeń pola elektrycznego i magnetycznego.
gdzie:
- – wektor Poyntinga,
- – natężenie pola elektrycznego,
- – natężenie pola magnetycznego.
Wielkość ta opisuje powierzchniową gęstość strumienia mocy przenoszoną przez pole elektromagnetyczne. Jednostką wektora Poyntinga w układzie SI jest
W ośrodku liniowym natężenie pola magnetycznego H jest proporcjonalne do indukcji magnetycznej B:
gdzie – przenikalność magnetyczna ośrodka.
Wektor Poyntinga dla ośrodka magnetycznie liniowego można wyrazić wzorem:
gdzie:
Zobacz też
- ciśnienie promieniowania
- gęstość mocy
- twierdzenie Poyntinga
Przypisy
- ↑ Zależności energetyczne w polu elektromagnetycznym, [w:] T.T. Morawski T.T., W.W. Gwarek W.W., Pola i fale elektromagnetyczne, wyd. IV, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2006, ISBN 83-204-3257X .