Stanisława Selmówna

Stanisława Selmówna

Imię i nazwisko	Stanisława Selma-Janczewska
Data i miejsce urodzenia	23 kwietnia 1920 Warszawa
Data i miejsce śmierci	21 kwietnia 2014 Warszawa
Zawód	tancerka baletowa

Stanisława Selmówna /wł. Stanisława Selma-Janczewska/ (ur. 23 kwietnia 1920 w Warszawie, zm. 21 kwietnia 2014 tamże) – polska tancerka, primabalerina Teatru Wielkiego w Warszawie.

Życiorys

Po ukończeniu w 1934 szkoły powszechnej przy ulicy Zagórnej w Warszawie wstąpiła do Szkoły Baletowej, gdzie przez pięć lat uczyła się w klasie baletu. Dyplom otrzymała w 1939, po wybuchu II wojny światowej mimo zakazu Związku Artystów Scen Polskich występowała w jawnych teatrach rewiowych. Powodem był fakt, że nie chciała zaprzepaścić umiejętności nabytych podczas nauki. Mimo takiego tłumaczenia po zakończeniu wojny przez sześć lat nie należała do żadnej grupy baletowej. Dopiero w 1951 wystąpiła Teatru Wielki Opery i Baletu w Warszawie w roli Panny Najpiękniejszej w "Panu Twardowskim" Ludomira Różyckiego. Została primabaleriną Teatru Wielkiego, ze sceną ta była związana do końca kariery zawodowej. W 1960 przestała występować jako tancerka i została choreografem oraz doradcą w zakresie reżyserii ruchu. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kw. 171, rząd 6, grób 8/9)^[1].

Życie prywatne

Poślubiła prawnika Stanisława Kostka-Janczewskiego (ur. 13 grudnia 1913, zm. 24 stycznia 1970), była jego druga żoną.

Przypisy

↑ Cmentarz Stare Powązki: STANISŁAW KOSTKA JANCZEWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15] .

Bibliografia

Stanisława Selma-Janczewska (Selmówna), [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-09] .
Witold Sadowy, Pożegnanie Stanisławy Selmówny, Gazeta Wyborcza, 17 maja 2014
nekrolog w Gazecie Wyborczej, 2 maja 2014