Seihō Takeuchi
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 20 grudnia 1864 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 23 sierpnia 1942 | ||
| Narodowość | japońska | ||
| Dziedzina sztuki | malarstwo | ||
| Odznaczenia | |||
  | |||
| |||
Seihō Takeuchi (jap. 竹内 栖鳳 Takeuchi Seihō), właśc. Tsunekichi Takeuchi (jap. 竹内 恒吉 Takeuchi Tsunekichi); ur. 20 grudnia 1864 w Kioto, zm. 23 sierpnia 1942 tamże[1] – japoński malarz.
Pochodził z Kioto[2][3][4]. Był synem właściciela restauracji[3]. Umiejętności plastyczne objawiał już jako dziecko, w 1877 roku pomimo sprzeciwu ojca wstąpił na naukę u malarza Eirina Tsuchidy, reprezentanta szkoły Shijō-Maruyama[3]. Od 1880 roku kontynuował studia malarskie u Baireia Kōno (1844–1895), stając się najwybitniejszym z jego uczniów[3]. Z czasem stał się jedną z czołowych postaci w życiu artystycznym Kioto i wykładowcą tamtejszej Szkoły Sztuk Pięknych[3]. W latach 1900–1901 odbył podróż do Europy, odwiedzając Wystawę Światową w Paryżu. Wykorzystał ten czas na odwiedziny muzeów, zachwycając się zwłaszcza twórczością Turnera i Corota. Po powrocie do kraju wykorzystał zdobyte wówczas doświadczenie, wprowadzając do swojej twórczości elementy malarstwa europejskiego[2][3][4]. Jako deklarację obranej drogi artystycznej malarz zmienił wówczas także pisownię znaku sei 棲 w swoim imieniu Seihō 棲鳳, na ideogram 栖, zawierający w sobie element 西 oznaczający „zachód”[3].
Tworzył realistyczne malarstwo kontynuujące tradycje szkoły Shijō, wzbogacone jednak o nową tematykę i elementy malarstwa europejskiego[3]. Przedmiotem jego obrazów jest natura (krajobrazy i zwierzęta), a także ikonografia buddyjska, tematy historyczne i nawiązania do klasycznego malarstwa chińskiego[3]. Tworzył przesycone liryzmem i patosem pejzaże, jego maniera nosi cechy wyrafinowanej, dekoracyjnej stylizacji[3]. Po wizycie w Chinach w latach 1920–1921 zaczął tworzyć także monochromatyczne pejzaże malowane tuszem[2][3]. Jego prace miały liczne wystawy w Japonii i Europie. Podczas wystawy w Paryżu w 1924 roku przyznano mu Legię Honorową[2].
W 1937 roku został odznaczony Orderem Kultury[4]. Był członkiem Cesarskiej Akademii Sztuki[2][4].
Galeria
Przypisy
- ↑ Takeuchi Seihō, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-04-04] (ang.).
- ↑ a b c d e Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 941. ISBN 0-674-01753-6.
- ↑ a b c d e f g h i j k Miyako Murase: Sześć wieków malarstwa japońskiego. Od Sesshū do artystów współczesnych. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 1996, s. 168–169. ISBN 83-213-3775-9.
- ↑ a b c d Helen Merritt, Nanako Yamada: Guide to Modern Japanese Woodblock Prints: 1900–1975. Honolulu: University of Hawaii Press, 1992, s. 147–148. ISBN 0-8248-1732-X.
Kontrola autorytatywna (osoba):
- Britannica: biography/Takeuchi-Seiho
