Psalm 46

Fragment Psalmu 46 w języku hebrajskim

Psalm 46 – jeden z utworów zgromadzonych w biblijnej Księdze Psalmów. W Septuagincie psalm ten nosi numer 45.

Ogólne informacje

Psalm 46 jest zaliczany do dzieł Synów Koracha. W tekście widzimy, że podmiot liryczny wypowiada się w 1. os. lm. Pewną ciekawostkę stanowią dwa ostatnie wersety, ponieważ podmiot liryczny przekształca się w 1. os. lp., a osobą mówiącą staje się sam Bóg.

Treść

Zobacz w Wikiźródłach tekst
Psalm 46 (45) w Biblii Wujka
Zobacz w Wikiźródłach tekst
Psalm 46 w Biblii Gdańskiej
Zobacz w Wikiźródłach tekst
Psalm XLVI w Psałterzu Dawidów Jana Kochanowskiego

Psalmiści w swoim dziele zapewniają, że Bóg jest dla nich największym źródłem pewności w godzinach wszelkich prób i niepewności. Niezależnie od tego, czy zagraża im człowiek, czy siły przyrody, obecność Najwyższego oddala od nich bojaźń[1]. Niektórzy zdają się sugerować, iż Psalm opowiada o niebiańskiej opiece, jaką otoczył Bóg Jerozolimę[2]. Jedyną poszlakę argumentującą tego typu hipotezę zdaje się być werset 5, który wspomina o mieście Bożym[1]. Z tego względu niektórzy zaliczają niniejszy Psalm do tzw. Pieśni Syjonu[2]. Jednak należy zaznaczyć, że tekst nie wspomina wyraźnie ani o Syjonie, ani o Jerozolimie[1].

Nagłówek Psalmu

Warto wspomnieć o samym nagłówku Psalmu. Wydaje się on wskazywać, że pieśń została stworzona z myślą o tym, iż będą śpiewały ją młode kobiety, wskazuje na to hebrajski zwrot alamot. Istnieje też możliwość, że wykonywany miał być przez soprany[1]. Odnośnie do samego zwrotu alamot, grecka wersja Psałterza tłumaczy ten tytuł jako Pieśń o rzeczach ukrytych[2].

Ciekawostki

  • morze i wody – ludzie starożytnego Bliskiego Wschodu te dwa określenie niejednokrotnie łączyli z potężnymi siłami chaosu zagrażającymi od czasu do czasu porządkowi ustanowionemu przez Boga[1].
  • Pan zastępów – częste określenie Boga jako głównego dowódcy ziemskiej armii[2]. W Nowym Testamencie tytuł ten, jak wiele innych, został skrócony do formy Pan i wyraźnie odnosi się do Boga Ojca. Septuaginta zastąpiła tym słowem imię Boga JHWH[3].
  • Sela – słowo występujące siedemdziesiąt jeden razy w Księdze Psalmów. W psalmie 46 powtarza się trzy razy. Do dziś jego znaczenie nie jest nam znane[4].

Przypisy

  1. a b c d e K. Farmer, Księga Psalmów, druga (Ps 42-72) i trzecia (Ps 73-89), [w:] Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. W.R. Farmer, Warszawa, 2001, s. 720.
  2. a b c d Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, s. 1187.
  3. Pan, Pański, [w:] Słownik Antropologii Nowego Testamentu, B. Widła, Warszawa, 2003, s. 175.
  4. W.A. Beardslee, Sela, [w:] Słownik Wiedzy Biblijnej, red. B.M. Metzger, M.D. Coogan, 2004, s. 708.

Bibliografia

  • Międzynarodowy komentarz do Pisma Świętego, red. Farmer W.R., Verbinum, Warszawa 2001.
  • Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu najnowszy przekład z języków oryginalnych z komentarzem, Święty Paweł, Częstochowa 2009.
  • Słownik Antropologii Nowego Testamentu, Widła B., Vocatio, Warszawa 2003.

Linki zewnętrzne

Zobacz multimedia związane z tematem: Psalm 46
  • p
  • d
  • e
Psalmy‏תהילים‎ (Tehilim)
Księga pierwsza
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • 13
  • 14
  • 15
  • 16
  • 17
  • 18
  • 19
  • 20
  • 21
  • 22
  • 23
  • 24
  • 25
  • 26
  • 27
  • 28
  • 29
  • 30
  • 31
  • 32
  • 33
  • 34
  • 35
  • 36
  • 37
  • 38
  • 39
  • 40
  • 41
Księga druga
Księga trzecia
Księga czwarta
  • 90
  • 91
  • 92
  • 93
  • 94
  • 95
  • 96
  • 97
  • 98
  • 99
  • 100
  • 101
  • 102
  • 103
  • 104
  • 105
  • 106
Księga piąta
Grupy psalmów
Inne terminy
Psalmy apokryficzne

  • zobacz też: kategoria Psalmy