Państwo Odoakra
| 476–493 | |
| Ustrój polityczny | Monarchia |
|---|---|
| Stolica | Rawenna |
| Data powstania | 4 września 476 |
| Data likwidacji | 15 marca 493 |
| Władca | Odoaker |
| Waluta | Solid |
| Język urzędowy | Łacina |
| Religia dominująca | |
 | |
| brak współrzędnych | |
Państwo Odoakra, in. Królestwo Italii (łac. Regnum Italiæ) – królestwo powstałe w 476 w wyniku upadku cesarstwa zachodniorzymskiego (476) na terenie dawnej Diecezji Italijskiej (wcześniej "bezprowincjonalnej" metropolii imperium)[1], oprócz niej obejmowało również ziemie dawnych rzymskich prowincji: Ilirii, Noricum, Recji.
Historia
Likwidacja cesarstwa na zachodzie
Wódz rzymski Odoaker stanął na czele spisku wojska i 23 sierpnia 476 został obwołany królem barbarzyńskich oddziałów zbrojnych w Italii. 4 września 476 zdetronizował ostatniego cesarza zachodniorzymskiego Romulusa Augustulusa. W 480 odesłał insygnia cesarskie do Konstantynopola, cesarzowi Zenonowi na znak, że czuje się zależny od władzy cesarzy wschodniorzymskich. W zamian zażądał przyznania mu tytułu patrycjusza. Cesarz Zenon odpowiedział, że Odoaker musi przedłożyć swoje żądania byłemu cesarzowi Juliuszowi Neposowi i przywrócić mu tron cesarstwa zachodniorzymskiego. W liście Zenon zwracał się do Odoakra tytułując go patrycjuszem, tak więc Odoaker uznał, że osiągnął swój cel, czyli podstawę do formalnego sprawowania władzy w Italii jako reprezentant cesarzy wschodniorzymskich. Dla podkreślenia tej sytuacji wybijał na podległym sobie terytorium monety z wizerunkami cesarzy wschodniorzymskich, a nawet przebywającego w Dalmacji cesarza Neposa. Po śmierci Neposa (480) włączył Dalmację do rządzonego przez siebie państwa. Następnie zdobył Sycylię pokonując Wandalów.
Upadek
Główny artykuł: Podbój Italii przez Gotów.
Kolejne sukcesy Odoakra w walce z plemionami Rugiów zaniepokoiły cesarza Zenona, który wykorzystując pretekst skargi syna zabitego przez Odoakra króla Rugiów zachęcił króla Ostrogotów Teodoryka do zaatakowania Italii. 28 sierpnia 489[2] wojska Odoakra przegrały bitwę nad rzeką Isonzo, w wyniku czego Teodoryk opanował północne Włochy. Odoaker bronił się jeszcze do marca 493 w dobrze ufortyfikowanej Rawennie. W wyniku zawartego ostatecznie porozumienia obaj wodzowie mieli sprawować władzę wspólnie. Po kilku dniach Odoaker został jednak razem z żoną, bratem Onuflem i synem Telą zamordowany przez swego rywala podczas uroczystej uczty. Całość terytorium państwa weszła w skład państwa Ostrogotów.
Organizacja państwa
Odoaker zachował całą rzymską armię i administrację. Stosowano także nadal rzymskie prawo.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Praca zbiorowa, Historia powszechna Tom 7 Od upadku cesarstwa rzymskiego do ekspansji islamu. Karol Wielki, Mediaset Group SA, 2007, s. 42-43, ISBN 978-84-9819-814-0
- Marek Wilczyński, Germanie w służbie zachodniorzymskiej w V w. n.e. Studium historyczno-prosopograficzne, Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 2001., ISBN 83-7271-059-7
- Herwig Wolfram, Historia Gotów, przeł. Renata Darda-Staab, Irena Dębek, Krystyna Berger, z serii: „Narody i Cywilizacje”, Dom Wydawniczy Bellona, Wydawnictwo MARABUT, Warszawa-Gdańsk 2003, ISBN 83-11-09762-3
- Władcy i wodzowie starożytności. Słownik, pod red. P. Iwaszkiewicz, W. Łoś, M. Stępień, Warszawa 1998, ISBN 83-02-06971-X
- p
- d
- e
