Joanna Bartel

Joanna Bartel
Ilustracja
Joanna Bartel (2009)
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1951
Świętochłowice

Zawód

aktorka, artystka kabaretowa, wokalistka, konferansjerka

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Joanna Bartel (ur. 29 grudnia 1951[1] w Świętochłowicach) – polska aktorka, artystka kabaretowa, wokalistka, konferansjerka.

Życiorys

Urodziła się i wychowała w Świętochłowicach. W dzieciństwie trenowała pływanie i już wówczas przejawiała zainteresowania artystyczne[2]. Studiowała grafikę na Akademii Sztuk Pięknych[3].

Podczas studiów występowała w bytomskim kabarecie studenckim „Pyrlik”[2]. Pod koniec lat 70. rozpoczęła wieloletnią współpracę z Andrzejem Rosiewiczem, w którego zespole śpiewała i tańczyła oraz wzięła także udział w nagraniu jego płyty Dobry interes (1981). Następnie przez siedem lat występowała z Tadeuszem Drozdą[2][3][4]. Równolegle do kariery estradowej zaczęła występować w filmach – najważniejsze role wykreowała w filmach Komedianci z wczorajszej ulicy (1986) i Sławna jak Sarajewo (1987)[1].

Pod koniec lat 80. zamieszkała w Kolonii, gdzie pracowała jako barmanka i portrecistka. W roku 1998 zaczęła występować również dla tamtejszej Polonii[2][3]. Jakiś czas później otrzymała jedną z głównych ról w serialu komediowym TVP2 Święta wojna (2000–2009), w którym wcielała się w rolę Anny Dworniok (zwanej Andzią). Rola ta przyniosła jej ogólnopolską popularność i sympatię widzów. Kilka lat później zagrała drugoplanową rolę Krystyny Riedel, matki Ryśka, w filmie Skazany na bluesa (2005), występowała również z autorskimi programami kabaretowym Tok Szok i ABS Asia Bartel Show.

Pojawiła się także w programie Dyżurny Satyryk Kraju, emitowanym w Polsacie jako Ślązaczka. Występowała także w spotach reklamowych Telezakupów Mango, prowadziła program Śmiechu warte (2008–2009), podkładała głosy kobiet w serialu Niewolnica Isaura (2008) w TVS oraz nagrała swój głos do zapowiedzi przystanków w Tramwajach Śląskich[5].

Życie prywatne

Jest córką Eugeniusza (zm. w 2010) i Hildegardy (1929–2018[6]) Bartlów. Miała także brata, który zmarł w 2012[7]. Nie założyła rodziny[8].

Filmografia

Głosy

  • 2008: Niewolnica Isaura – role kobiece.

Nagrody

  • 2005 – Kryształowy Granat – nagroda dla najlepszej aktorki komediowej na IX Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu.

Przypisy

  1. a b Joanna Bartel w bazie filmpolski.pl
  2. a b c d RomanR. Chromy RomanR., Otrzymałam wiele talentów [online], rodzina.wiara.pl, 5 stycznia 2011 .
  3. a b c Joanna Bartel: Jestem taka jak wy [online], www.kobieta.pl, 6 sierpnia 2007 .
  4. KPPG.
  5. Znana aktorka została głosem tramwajów [online], www.fakt.pl, 23 marca 2016 [dostęp 2019-01-23] .
  6. Joanna Bartel pogrążona w żałobie. Zmarła jej bliska osoba [online], www.se.pl [dostęp 2018-12-07] .
  7. Joanna Bartel - Ślązaczka z krwi i kości [online], styl-gwiazd-populada.pl [dostęp 2018-12-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-09] .
  8. Tygodnik Życie na Gorąco nr 20, 14 maja 2015, s. 35.

Linki zewnętrzne

  • VIAF: 306406995
  • PLWABN: 9810703463805606
  • NUKAT: n2018267367
  • WorldCat: viaf-306406995
Identyfikatory zewnętrzne:
  • FilmPolski.pl: 11460