Hatamoto

Hatamoto (jap. 旗本 u sztandaru) – samuraj w bezpośredniej służbie shōgunów Tokugawa w feudalnej Japonii. Mimo że wszystkie trzy siogunaty w historii Japonii posiadały oficjalnych wasali, w przypadku dwóch wcześniejszych określano ich jako gokenin. W okresie Edo hatamoto byli wyższą grupą wasali rodu Tokugawa^[1], a gokenin niższą. Różnica między nimi opierała się przede wszystkim na poziomie dochodu. Dodatkowo, hatamoto mieli prawo audiencji u shōguna (to prawo nie przysługiwało gokenin)^[2]. Słowo hatamoto dosłownie oznacza „u podstawy sztandaru” i jest często tłumaczone jako „chorąży”.

Przypisy