Andrzej Badeński

Andrzej Badeński

Andrzej Badeński (1968 r.)
Data i miejsce urodzenia	10 maja 1943 Warszawa
Data i miejsce śmierci	28 września 2008 Wiesbaden
Wzrost	173 cm
Informacje klubowe
Klub	Legia Warszawa
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska Igrzyska olimpijskie brąz Tokio 1964 lekkoatletyka (bieg na 400 m) Mistrzostwa Europy złoto Budapeszt 1966 sztafeta 4 × 400 m srebro Budapeszt 1966 bieg na 400 m srebro Helsinki 1971 sztafeta 4 × 400 m
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Stanisław Badeński (ur. 10 maja 1943 w Warszawie, zm. 28 września 2008 w Wiesbaden^[1]) – polski lekkoatleta, medalista letnich igrzysk olimpijskich w 1964, mistrz Europy i wielokrotny mistrz Polski, producent telewizyjny. Zawodnik Centralnego Wojskowego Klubu Sportowego „Legia” Warszawa – sekcja lekkoatletyka. Wychowanek trenera Gerarda Macha.

Życiorys

Brązowy medalista olimpijski z Tokio (1964), 40-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1961–1973 (77 startów, 17 zwycięstw indywidualnych), 27-krotny rekordzista kraju (400 m i sztafety: 4 × 400 m – klubowa i reprezentacyjna, 4 × 200 m reprezentacyjna oraz sztafeta szwedzka klubowa i reprezentacyjna) i 10-krotny mistrz Polski: 400 m (1962–1965, 1967), 4 × 400 m (1963, 1965, 1966) i 4 × 100 m (1965, 1969).

Był trzynastokrotnym mistrzem Polski w biegach na dystansie 400 metrów oraz w sztafetach 4 × 100 metrów i 4 × 400 metrów. Rekord życiowy w biegu na 400 m ustanowiony w 1968 – 45,42 s.

Czterokrotnie reprezentował Polskę na mistrzostwach Europy (1962, 1966, 1969, 1971) zdobywając podczas nich 3 medale: złoty w sztafecie 4 × 400 m. i srebrny w biegu na 400 m. w Budapeszcie w 1966 oraz srebrny w sztafecie 4 × 400 m. w Helsinkach w 1971. Był również 3-krotnym uczestnikiem finału Pucharu Europy (1965, 1967, 1970)^[2]. Trzykrotnie startował w europejskich igrzyskach halowych (1967, 1968, 1969) oraz 3-krotnie w halowych mistrzostwach Europy (1970, 1971, 1972) podczas których zdobył 10 medali: złoty dwukrotnie w biegu na 400 m (1968, 1971) i pięciokrotnie złoty w sztafetach. Był również 3-krotnym uczestnikiem finału Pucharu Europy (1965, 1967, 1970)^[3].

W 1974 wyjechał jako kibic na Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej w RFN. Do Polski już jednak nie powrócił. Niedługo po tym skończył szkołę filmową w Norymberdze i został technikiem dźwięku. Wyuczenie nowego zawodu pozwoliło mu na podjęcie pracy w niemieckich stacjach telewizyjnych.

Od tego momentu komunistyczne władze PRL objęły wszelkie informacje na jego temat cenzurą. Tomasz Strzyżewski w swojej książce o peerelowskiej cenzurze publikuje notkę informacyjną 7 sierpnia 1974 roku Głównego Urzędu Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk z wytycznymi dla cenzorów: "Wszelkie informacje dotyczące polskiego lekkoatlety Andrzeja Badeńskiego, który przedłużył samowolnie swój pobyt w RFN, mogą być podawane wyłącznie za PAP."^[4].

Osiągnięcia międzynarodowe

Igrzyska olimpijskie

• Tokio 1964
  • 3. miejsce (bieg na 400 metrów, czas: 45,64 s)
  • 6. miejsce (sztafeta 4 × 400 metrów, czas: 3:05,3 s; w składzie: Marian Filipiuk, Ireneusz Kluczek, Stanisław Swatowski, Badeński)
• Meksyk 1968
  • 4. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:00,58 s; w składzie: Jan Balachowski, Stanisław Grędziński, Jan Werner, Badeński)
  • 7. miejsce (bieg na 400 m, czas: 45,42 s)
• Monachium 1972
  • 5. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:01,05 s; w składzie: Balachowski, Werner, Zbigniew Jaremski, Badeński)

Mistrzostwa Europy

• Belgrad 1962
  • 6. miejsce (bieg na 400 m, czas: 47,4 s)
• Budapeszt 1966
  • 1. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:04,5 s; w składzie: Werner, Edmund Borowski, Grędziński, Badeński)
  • 2. miejsce (bieg na 400 m, czas: 46,2 s)
• Ateny 1969
  • 6. miejsce (bieg na 400 m, czas: 46,0 s)
  • 4. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:03,1 s; w składzie: Balachowski, Grędziński, Badeński, Werner)
• Helsinki 1971
  • 2. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:03,6 s; w składzie: Badeński, Balachowski, Waldemar Korycki, Werner)

Europejskie igrzyska halowe

• Madryt 1968
  • 1. miejsce (bieg na 400 m, czas: 47,0 s)
  • 1. miejsce (sztafeta 4 × 2 okrążenia, czas: 2:48,9 s; w składzie: Korycki, Balachowski, Werner, Badeński)
  • 2. miejsce (sztafeta 1+2+3+4 okrążenia, czas: 3:54,96 s; w składzie: Marian Dudziak, Korycki, Badeński, Borowski)
• Belgrad 1969
  • 1. miejsce (sztafeta 4 × 2 okrążenia, czas: 3:01,9 s; w składzie: Werner, Jan Radomski, Badeński, Balachowski)
  • 1. miejsce (sztafeta 1+2+3+4 okrążenia, czas: 4:16,4 s; w składzie: Edward Romanowski, Badeński, Henryk Szordykowski, Radomski)

Halowe mistrzostwa Europy

• Wiedeń 1970
  • 2. miejsce (bieg na 400 m, czas: 46,9 s)
  • 2. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:07,5 s; w składzie: Werner, Grędziński, Balachowski, Badeński)
• Sofia 1971
  • 1. miejsce (bieg na 400 m, czas: 46.8 s)
  • 1. miejsce (sztafeta 4 × 400 m, czas: 3:11.1 s)
• Grenoble 1972
  • 1. miejsce (sztafeta 4 × 2 okrążenia, czas: 2:46,4 s; w składzie: Werner, Korycki, Balachowski, Badeński)

Trener: Gerard Mach

Rekordy życiowe

Na stadionie

• bieg na 100 metrów – 10,4 s (21 września 1966, Radom)
• bieg na 200 metrów
  • 20,7 s (24 maja 1964, Jena) – pomiar ręczny
  • 21,28 s (15 sierpnia 1964, Londyn) – pomiar elektroniczny
• bieg na 400 metrów
  • 45,42 s (18 października 1968, Meksyk) – pomiar elektroniczny (13. wynik w historii polskiej lekkoatletyki)^[5]
• bieg na 800 metrów – 1:49,3 s (16 sierpnia 1970, Warszawa)

W hali

• bieg na 400 metrów – 46,6 s (10 marca 1968, Madryt) – pomiar ręczny

Przypisy

Bibliografia

• Tomasz Strzyżewski: Wielka księga cenzury PRL w dokumentach. Warszawa: Prohibita, 2015, s. 114. ISBN 978-83-61344-70-4.

Linki zewnętrzne

• Sylwetka Andrzeja Badeńskiego. Polski Związek Lekkiej Atletyki, 2009-08-26. [dostęp 2014-09-24]. (pol.).