Suikereekhoorns
Suikereekhoorns | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||||
Suikereekhoorn (Petaurus breviceps) | |||||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Geslacht | |||||||||||||||
Petaurus Shaw, 1791 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||||
Suikereekhoorns op ![]() | |||||||||||||||
|
Suikereekhoorns (Petaurus) zijn een geslacht van klimbuideldieren uit de familie Petauridae. De wetenschappelijke naam van het geslacht werd in 1791 gepubliceerd door George Shaw.[1] Het geslacht omvat acht soorten.[2]
Kenmerken
De suikereekhoorns kenmerken zich door een vlieghuid en kunnen daardoor zweven. Ze zijn overigens niet de enige buideldieren die dat hebben; ook de vliegende buidelmuis (Acrobates pygmaeus) en de reuzenkoeskoes (Petauroides volans) kunnen zweven.
Verspreiding en leefgebied
Deze soort komt voor in Australië, Nieuw-Guinea en enkele oostelijke eilanden van Indonesië. Enkele soorten worden bedreigd door het verlies van hun leefgebied. Alleen de gewone suikereekhoorn en Petaurus biacensis komen nog algemeen voor.
Soorten
Het geslacht Petaurus omvat de volgende soorten:[2]
- Petaurus abidi Ziegler, 1981
- Petaurus ariel (Gould, 1842)
- Petaurus australis Shaw, 1791 – Grote suikereekhoorn
- Petaurus biacensis Ulmer, 1940
- Petaurus breviceps Waterhouse, 1839 – Suikereekhoorn
- Petaurus gracilis de Vis, 1883
- Petaurus norfolcensis (Kerr, 1792) – Grijze suikereekhoorn
- Petaurus notatus Peters, 1859
- ↑ Groves, C. P. (2005). "Order Diprotodontia". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.) Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. p. 54-55. ISBN 978-0-8018-8221-0.
- ↑ a b Mammal Diversity Database (2022). Mammal Diversity Database (Version 1.10) [Data set]. Zenodo. DOI: 10.5281/zenodo.7394529. Geraadpleegd op 13-01-2023.